نگاه مثبت و منفی به محرکهای محیطی پیش از آنکه زاییده خود محرک باشد ، زاییده ویژگیهای ذهنی انسان است. لذا شاید بسیاری از محرکهای اطرافمان از نظر مثبت یا منفی بودن ، خنثی باشند. این ویژگیهای شخصی ماست که آنها را به صورت مثبت یا منفی می بینند. یکی از ویژگیهای اصلی اغلب افراد منفی نگر ، منفعل بودن آنها در برابر رویدادهایی جامعه است. یعنی علیرغم نق زدنهای دائمی، هیچ گام مثبتی در جهت ارتقای خود و جامعه بر نمیدارند. حتی بدتر از ان جامعه را متهم میکنند که سد راه موفقیت آنها هستند.
قصد نفی وجود مشکلات و موانع را ندارم.اما میتوان به این موانع به چشم یک فرصت نگاه کرد ، فرصتی برای رشد و موفقیت. همانطور که اشاره کردم بدبینی و خوشبینی بیشتر به منش انسانها وابسته است و لذا طبیعی است که انسانهای منفی نگر بهار و زیبایی های آن را نادیده انگاشته و تنها به نیمه خالی لیوان چشم میدوزند و اگر این نگرش را بای خود نگه میداشتند که چندان مسأله ای نبود! فضای ذهنی دیگران را هم غبار آلود میسازند و در تاکسی و اتوبوس و مغازه مدام از بی عدالتی ها شکایت میکنند!! به یاد جمله ای از یکی از نویسندگان بزرگ افتادم که " ویژگی مشترک همه انسانهای موفق مثبت نگری است " یعنی چه بسا دیدن زیباییهای بهار و به جنگ فقر و نداری نرفتن. میگویند چگونه؟ ما که سرمایه ای نداریم. کاری از دستمان برنمیاید.( دقت کنید باز هم همان نگرش منفی)
اگر تلاش کنی و وضعیت معیشتی خود و یکی دو نفر از اطرافیانت را ارتقاء بدهی. اگر خود را مسئول پیشرفت خودت بدانی و انتظار نداشته باشی بی هیچ رنج و زحمتی پولی از آسمان ( از قرعه کشی فلان بانک یا شرکت و...) به تو برسد. اگر فراموش نکنی در دنیا باید به دانش و هنر و تکنیک (کارهای فنی و ورزش و آشپزی و ...) مسلح بود ، آنوقت است که به جای لعنت فرستادن به تاریکی ، شمعی روشن کرده ای...